Michelin

In 1829 trouwt een Schotse vrouw met de naam Elisabeth Pugh-Barker in Clermont-Ferrand, Frankrijk, met Édouard Daubrée, een ondernemer uit Auvergne. De vrouw was de nicht van de apotheker Charles Macintosh, die had ontdekt dat rubber oplosbaar is in benzeen.

In 1832 ontstaat het bedrijf Barbier-Daubrée nadat Édouard Daubrée een samenwerking aangaat met zijn neef Aristide Barbier op het gebied van landbouwmachines. Hun reputatie snelt hen vooruit met dank aan de kwaliteit van hun producten en technologieën, die veel rubberen onderdelen gebruikten.

Het bedrijf komt in zwaar weer nadat de oprichters overleden in 1863 en 1864. De dochter van Barbier, Adèle, getrouwd met Jules Michelin, was ervan overtuigd dat rubber een grote toekomst had.

In het jaar 1889 neemt haar zoon Édouard nam de leiding van het bedrijf op zich, en wijzigde de naam in Michelin & Cie.

Op een dag in het jaar 1891 verschijnt er een fietser met een lekke band bij de fabriek. Zijn fiets was voorzien van opgeplakte banden, een effectief proces, maar moeilijk om te repareren. Édouard Michelin kreeg belangstelling voor het probleem en creëerde een verwijderbare band, waardoor er een eind kwam aan het tijdrovende proces van lijmen en drogen.

De eerste moderne band was geboren.

André en Édouard Michelin krijgen in 1895 interesse in de auto-industrie, waarvan ze verwachtten dat deze snel zou groeien. Ze rustten een voertuig met de naam de Éclair uit met de eerste autobanden. De auto nam deel aan de Parijs-Bordeaux-Parijs race, won niet, maar schreef geschiedenis als de eerste auto die op lucht reed.

In 1898 ziet het Michelin mannetje het levenslicht.

Wanneer in 1899 Camille Jenatzy een nieuw wereldsnelheidsrecord wil vestigen, voorzien André en Édouard de elektrische auto uit met banden. Door de kleinere diameter en het bredere loopvlak zijn deze banden erg stabiel en lijken als op moderne banden. Dankzij deze banden doorbreekt Jenatzy voor het eerst de symbolische grens van 100 km/u.

Nadat 3.500 Michelin medewerkers worden opgeroepen om deel te nemen aan de Eerste Wereldoorlog, richt het bedrijf zich op de productie van banden, velgen en noodzakelijkheden als slaapzakken, tenten, mokken en veel andere rubberen producten. Ook draagt Michelin bij aan de oorlogsinspanningen door vliegtuigen te bouwen.

Tussen 1915 en 1918 bouwt Michelin zo’n 2.000 Brequet vliegtuigen.

In 1935 neemt Michelin de leiding in handen van de Franse autobouwer Citroën. In 1949 ziet de 2CV het levenslicht. Er zijn meer dan 5 miljoen exemplaren van geproduceerd.

Michelin vraagt in 1946 patent aan op wat later de radiaalband zou gaan heten, de Michelin X band.

François Michelin, de kleinzoon van de oprichter, wordt in 1955 vennoot naast Robert Puiseux. Hij zorgt ervoor dat Michelin van de tiende tot de nummer 1 bandenproducent stijgt.

In 1975 worden vier nieuwe fabrieken gebouwd in de Verenigde Staten. In de 80’er en 90’er jaren start Michelin de verkoop in opkomende markten zoals Azië en Oost-Europa en worden nieuwe fabrieken gebouwd in onder andere Japan, China, Polen en Rusland.

In 1981 wordt Kléber overgenomen; in 1990 koopt Michelin Uniroyal-Goodrich.

In het jaar 2019 onthult Michelin de Uptis, een band die lekvrij is omdat hij geen lucht gebruikt. Door deze grote revolutie behoren lekke banden tot het verleden, waardoor er geen reservewielen en andere bandenreparatiesets nodig zijn.

Ook nu is Michelin nog altijd een familiebedrijf. Jaarlijks produceert het Franse merk meer dan 170 miljoen banden en werken er wereldwijd meer dan 120.000 mensen.